Για την άρνησή του να δεχτεί το ξεπούλημα δημόσιας γης και κρατικών πολιτιστικών φορέων με το μανδύα της «δωρεάς» του «Ιδρύματος Νιάρχου» για την κατασκευή των κτιρίων της Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Φαληρικό Δέλτα... εγκαλεί το ΚΚΕ ο συνθέτης Νότης Μαυρουδής, από τη χτεσινή «Ελευθεροτυπία» και ζητά από το Κόμμα... «εξηγήσεις»...

Από το κείμενό του προκύπτει σαφώς ότι ο ίδιος δε «βλέπει» κανένα ξεπούλημα ή εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, αντίθετα σημειώνει: «Μπροστά σε ένα άβουλο και αδιάφορο κράτος, ίσως ο μόνος άμεσος τρόπος για να βγούμε από τη μιζέρια είναι οι δωρεές από ιδρύματα και οργανισμούς που στοχεύουν στην παραγωγή πολιτισμού, έστω και αν εκπορεύονται από τον... ταξικό εχθρό!».

Προσπερνώντας το ειρωνικό ύφος που διαπνέει το σημείωμά του, ελπίζουμε ο κ. Μαυρουδής να έμαθε - αφού γράφει ότι «εξάντλησε κάθε σκέψη» για το αν υπάρχει «ευθεία σχέση» Μαρξισμού - Λενινισμού με τέτοια ζητήματα - ότι το αστικό κράτος κάθε άλλο παρά «άβουλο» και «αδιάφορο» είναι όταν πρόκειται να πράξει αυτό για το οποίο υπάρχει: Την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Στην προκειμένη περίπτωση το κάνει χαρίζοντας ένα τεράστιο κομμάτι γης σε ένα τμήμα της «ελίτ», «πακέτο» με τη Λυρική Σκηνή και τη Βιβλιοθήκη, φορείς οι οποίοι θα είναι ουσιαστικά «όμηροι» του «Ιδρύματος», για τον επόμενο αιώνα, σύμφωνα με τη σύμβαση!

Αυτό ο κ. Μαυρουδής - όπως και η κυβέρνηση και τα λοιπά, πλην του ΚΚΕ, κόμματα - το «βαφτίζουν»... «δωρεά» και «παραγωγή πολιτισμού». Είναι προφανές πως ο συνθέτης έχει διαφορετικούς ταξικούς εχθρούς από αυτούς του ΚΚΕ. Αλλά γι' αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο εκτός από το να εξαγάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα...